Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Μόλις κυκλοφόρησε: Μίχαελ - ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου, εκδ. Θούλη




Συγγραφέας: Γιόζεφ Γκαίμπελς
Εκδόσεις: Θούλη
Μετάφραση: Απόστολος Λαγός
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 222
Έτος έκδοσης: 2018
ISBN: 978-618-5317-01-0

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θούλη σε μετάφραση του Απόστολου Λαγού το αριστούργημα του Γιόζεφ Γκαίμπελς Μίχαελ – ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου. Πρόκειται για μια πρωτότυπη νουβέλα σε μορφή ημερολογίου πλούσια σε συμβολισμούς, με αναφορές τόσο ιστορικές και πολιτικές, όσο και φιλοσοφικές και καλλιτεχνικές. Η μετάφραση του Απόστολου Λαγού είναι αριστοτεχνική, καθώς πέρα από την ακρίβειά της κατορθώνει να μεταδώσει στον αναγνώστη του ελληνικού κειμένου την ίδια συγκίνηση που ο αναγνώστης του γερμανικού κειμένου νιώθει να αναδίδεται από τις λέξεις.  
Ο Γκαίμπελς περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την ταραχώδη εσωτερική και εξωτερική πορεία ενός νεαρού Γερμανού που πολέμησε στον Α΄Ππ, αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου αυτού, τις ανησυχίες, τις σκέψεις, τα όνειρά του, τις περιπέτειες και τις αποφάσεις του. Το έργο αποτελεί έναν ύμνο προς την εργασία και τη δημιουργία, και, συγχρόνως, έναν ύμνο για τη γερμανική γη: πόλεις, δρόμοι και τοπία περνούν μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη σε μια περιγραφή νοσταλγική, τρυφερή και γεμάτη περηφάνια. 
Στο ημερολόγιό του ο Μίχαελ θυμάται και επικαλείται τα μεγάλα πνεύματα της πατρίδας του. Έτσι η  γη και οι συμπατριώτες του, παλαιότεροι και σύγχρονοί του, σπουδαίοι και λιγότερο σημαντικοί, αφυπνίζουν τον Μίχαελ, τον εμπνέουν και οδηγούν τα βήματά του προς την ολοκλήρωση.






Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού





Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018

Πορεία μνήμης για την Δρέσδη



Το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018 πραγματοποιήθηκε η ετήσια πορεία μνήμης για τα θύματα των μανιασμένων συμμαχικών βομβαρδισμών της Δρέσδης, μιας επίθεσης χωρίς καμία στρατιωτική σημασία με μοναδικό σκοπό την κάμψη της αντίστασης του γερμανικού λαού και εν τέλει την εξολόθρευσή του.  Αξίζει να αναφέρουμε ότι η πόλη της Δρέσδης ήταν μια ανοχύρωτη πόλη, πλημμυρισμένη από Γερμανούς πρόσφυγες οι οποίοι συνέρρεαν κατά χιλιάδες σε αυτή, εγκαταλείποντας τις αρχέγονες γερμανικές εστίες τους στην ανατολική Ευρώπη, προκειμένου να διασωθούν από τον μπολσεβικισμό. Οι αεροπορικές αυτές επιδρομές άφησαν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και μια ολόκληρη πόλη ερειπωμένη.

Φέτος, στην πορεία μνήμης συμμετείχαν 600 σύντροφοι από διάφορα μέρη της Γερμανίας καθώς και σύντροφοι από την Γαλλία, Ισπανία, Ελλάδα (από την Κύπρο συγκεκριμένα), Σουηδία, Τσεχία και Σερβία.






Πηγή:



Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού



Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

Μνήμη Robert Brasillach




Στις 6 Φεβρουαρίου του 1945, στο Φρούριο Montrouge στο Παρίσι, στρατιώτες δένουν σε έναν ξύλινο πάσσαλο έναν νέο άνδρα 35 ετών, που έχει καταδικασθεί σε θάνατο για <<συνεργασία με τους Γερμανούς>>. Το εκτελεστικό απόσπασμα ετοιμάζεται. Ο άνδρας δεν δέχεται να του δέσουν τα μάτια. Το είχε υποσχεθεί στον ευατό του: θα προσπαθούσε να κοιτάξει τον Θάνατο κατάματα. Όπως και τον Ήλιο... Χαμογελάει. Οι στρατιώτες φαίνονται να τα έχουν χαμένα. Η ευγενική του μορφή είναι ικανή να τους αφοπλίσει. Τους φωνάζει: <<Κουράγιο>>. Κοιτάζει ψηλά, τον ήλιο; Τον θάνατο; Τις τελευταίες του λέξεις τις φυλάει για την πατρίδα του: <<Ζήτω η Γαλλία!>> Μια ριπή σφραγίζει το τέλος της σύντομης ζωής του. Είναι 9.38 το πρωί.

Ο νέος άνδρας που εκτελέστηκε εκείνο το πρωινό του Φεβρουαρίου δεν ήταν ένας απλός Γάλλος πατριώτης. Ήταν ένα μεγάλο όνομα των γαλλικών γραμμάτων, ο πιο χαρισματικός λογοτέχνης και κριτικός της εποχής του- όπως ακόμη και ιδεολογικοί αντίπαλοί του παραδέχθηκαν,- πολυτάλαντος, που είχε να προσφέρει πολλά στην Γαλλία και στην Ευρώπη. Παρά την προσπάθεια που γίνεται μετά τον θάνατό του να παρουσιαστεί ως ένας απλός πατριώτης, η αλήθεια είτε αρέσει είτε όχι, ήταν ένας συνειδητός Εθνικοσοσιαλιστής, ο οποίος πίστεψε πραγματικά στη συνεργασία με τους Γερμανούς, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς προσωπικά οφέλη. Στην collaboration είδε την ελπίδα για ευρωπαϊκή αναγέννηση αλλά και την σωτηρία της πατρίδας του. Εξάλλου, ποτέ δεν αρνήθηκε την πίστη του αυτή, ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές. Ανήκε στην ομάδα εκείνη των πνευματικών ανθρώπων, των <<καταραμένων>>, στη Γαλλία, στην Ευρώπη και στο κόσμο, που πήρα θέση υπέρ του Άξονα για ιδεολογικούς λόγους (Έζρα Πάουντ, Κνούντ Χάμσον, Σελίν, Ντριε λα ροσέλ, Σίτσα Καραΐσκάκη, Μαρτιν Χάιντεγκερ, Μιγκέλ Σερράνο κ.α). Καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί, όπως είπε ο πρόεδρος του <<δικαστηρίου >> που τον δίκασε, <<τα άρθρα του ήταν πιο επικίνδυνα για την Αντίσταση από ένα τάγμα της Βέρμαχτ>>. Αυτή ήταν η επίσημη άποψη, η άποψη των νικητών. <<Εκτελέστηκε από τους Γάλλους γιατί έδειξε στη χώρα του τον δρόμο της Νέας Ευρώπης>> (Romualdi). Aυτή ήταν η άποψη των ηττημένων.

Ο νέος άνδρας που εκτελέστηκε δεν κρυβόταν, ενεργούσε ανοιχτά, είχε <<θάρρος λιονταριού>>. Έδινε χρώμα στη ζωή των γύρω του, σκόρπιζε ζεστασιά σαν τον ήλιο του Νότου. απ΄όπου καταγόταν. Ήταν ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ.  



Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού